De eerste week als gezinnetje alleen

Zo, de eerste week dat we als gezinnetje er alleen voor stonden zit er al weer op. We hebben in de afgelopen week veel geleerd, veel genoten en af en toe zitten balen dat er geen handleiding bij Lotje geleverd is :-).

Zoals al eerder gezegd had Lotje last van koliek, of krampjes. Ze kreeg daar voornamelijk ’s avonds last van, ongeveer een half uur nadat Hugo thuis kwam. Los van het feit dat het erg zielig voor Lotje was, vond ik het ook erg vervelend voor Hugo: heb je de hele dag gewerkt, verheug je je op een avondje met vrouw en kind, en dan ben je de hele avond aan het troosten en ben je daarna bekaf dus ga je maar slapen...
Onze ingehuurde kraamzorg had ons echter een middeltje aangeraden dat goed zou helpen tegen koliek, althans bij sommige babies. Hugo is dat dus maar direct gaan kopen, en ik heb daarna even geinformeerd bij een clubgenootje die apotheker is of zij dacht dat het kwaad zou kunnen als ik dit aan Lotje zou geven. Zij dacht van niet, het leken allemaal natuurproducten te zijn, dus we hebben het maar aangedurfd. En wat zijn we daar blij om zeg! Sinds we haar elke dag wat Dentinox geven heeft ze geen echte krampjes meer gehad, althans niet meer van de soort waarbij ze uren achter elkaar heel erg hard huilt van de pijn. Wat heerlijk voor haar en wat een rust voor ons!

Een tweede probleempje waar we tegen aan liepen bij Lotje is het niet in slaap kunnen komen. Soms slaapt ze direct in na een voeding, maar soms is ze lekker wakker en dan wil ze ergens naar kunnen kijken en een beetje vermaak hebben. Probleem is dan alleen soms dat ze dan te lang wakker blijft, waarna ze niet meer in slaap kan komen. Dan gaat ze huilen en het is dan lastig om haar in slaap te krijgen, tenzij je bereid bent haar op schoot te houden met een vinger in haar mond, en je dat een uur of 2-3 wilt volhouden... Dat heb ik dus wel een paar keer gedaan, maar dat is niet goed voor je eigen leven natuurlijk. Maar ook hiervoor hebben we nu een oplossing gevonden, namelijk een superdeluxe sarong, waarin ik Lotje heerlijk tegen mijn lijf in slaap kan wiegen terwijl ik beide handen vrij heb. Het duurde even voordat we doorhadden hoe de sarong werkte, maar nu zijn we er redelijk behendig in en Lotje slaapt er snel door in als ze wat huilerig is.
Gisteren zijn Hugo en ik met Lotje uit eten gegaan, want we waren gisteren 11 jaar samen en dat wilden we toch een beetje vieren. Toen Lotje precies op het moment dat het eten gebracht werd begon te huilen heb ik haar direct in de sarong gelegd, en zo heeft ze heerlijk geslapen terwijl Hugo en ik zaten te eten. Echt een goeie uitvinding die sarong!

Wat is er verder deze week gebeurd? Lotje wordt steeds alerter, haar ogen gaan je echt volgen nu en ze kan je uitgebreid bestuderen. Ze reageert ook echt op onze stemmen en op andere geluiden, zoals die van een rammelaar. Verder is ze erg sterk in haar rug en nek, ze kan als ze op haar buik op onze borst ligt al helemaal zelf haar hoofdje optillen om de andere kant op te gaan kijken als ze dat wil.
Tijger begint langzaam maar zeker te wennen aan het feit dat Lotje een blijvertje is. De eerste paar dagen negeerde ze Lotje volkomen, maar nu komt ze af en toe even heel voorzichtig kijken als ik aan het voeden ben. Dan ruikt ze eventjes aan die gekke baby en loopt ze er heel voorzichtig omheen, of neemt ze er een grote sprong overheen. In elk geval is het duidelijk dat Tijger haar niet snel pijn zal doen uit jaloezie ofzo. We houden het natuurlijk wel in de gaten, maar het lijkt allemaal goed te gaan.