Sinter-Claus

Wordt er in Nederland over het algemeen nog gezorgd dat kerst uit de winkels blijft tot Sinterklaas geweest is, hier is dat natuurlijk anders. Al vanaf het moment dat Deepavali geweest was (Indiaas lichtfeest, was dit jaar eind oktober), werd er begonnen met het ophangen van de kerstversiering, het opzetten van enorme bomen in winkelcentra, en het tot vervelens toe draaien van de meest kwijlerige kerstmuziek. Het mag dan een Islamitisch land zijn, maar als er iets te vieren valt dan wordt dat vol overgave gedaan.
Lotje zit nu, zoals bekend, op een Britse school, en daar werd ook flink naar kerst toegeleefd. De kerstman zou op school langs komen, er werd door de 30 kindjes uit de twee ‘nursery’ klassen een heuse kerstshow gegeven (met Lotje in een van de hoofdrollen, zie verderop) en er was een kerstlunch. En omdat het vanaf de 12e vakantie was, moest het allemaal ruim daarvoor.
Aan ons dus de taak om uit te leggen waarom de kerstman en Sinterklaas allebei in KL waren, en waarom Sinterklaas niet op school kwam en de kerstman niet thuis, enz. Erg verwarrend allemaal, zeker als je 3,5 bent en het concept Sinterklaas net een beetje begint te begrijpen.
We hebben Lotje verteld dat de Sint en de kerstman neven zijn, en dat Sinterklaas voor alle Nederlandse kindjes is, en de kerstman voor Engelstalige kindjes. En dat ze dus geluk heeft dat we hier wonen, want daardoor spreekt ze Nederlands en Engels, en ontmoet ze dus zowel de Sint als Santa. Ze accepteert deze uitleg gelukkig volledig.
Maar goed, 5 december bleef een rare dag. ’s Ochtends had Lotje namelijk op haar school de kerstshow. Het ging over de rendieren Rudolph en Rachel (Lotje), die verkouden waren. Ze waren zo verkouden, dat ze de slee van de kerstman niet konden trekken, maar zonder Rudolph en Rachel konden de andere rendieren de slee niet de lucht in krijgen. Geweldig om al die kleintjes (3-4 jaar) allemaal zo hun best te zien doen. Ze zongen allemaal uit volle borst hun liedjes, en Lotje straalde helemaal. Zie filmpje op http://picasaweb.google.com/rosalie.cerutti .Na de show was er een kerstlunch voor de kindjes en hun ouders.
We waren pas na 13.00 thuis, en vervolgens kwamen vanaf 15.30 de gezinnen waarmee we hier thuis Sinterklaas zouden vieren: Esther met Willem, Douwe en Suus, Anke met Tobias, Heleen&Isold met Myrthe en Maurits, Pascalle&Remco met Noa, Sterre en Indy. Om een uur of vier werd er hard op de keukendeur gebonst en kwam Sinterklaas binnen, met een zwarte Piet. Het was erg leuk. De kinderen waren even onder de indruk, maar echt bang was er geen een. Alle kindjes hebben even met de Sint gepraat (Lotje zelfs zo veel dat de Sint haar vroeg of ze misschien ook eventjes kon gaan zitten om andere kindjes een kans te geven, haha).
’s Avonds hebben we met de volwassenen (met mannen Robert en Jurgen er nog bij en Pascalle’s ouders) heerlijk hier thuis gegeten en gedobbeld om cadeautjes. Een ontzettend gezellige avond, en we hebben er een fantastisch spaarvarken voor Alex aan overgehouden, dus wat wil je nog meer, haha!
Zondag de 7e was er weer een keer Sinterklaas, dit keer vanuit de Nederlandse Vereniging, op de residentie van de ambassadeur. Wij vonden het dit keer veel leuker dan voorgaande jaren, veel intiemer en leuker voor de kleinsten. Lotje heeft gebiologeerd gekeken naar de perikelen van de Pieten, en samen met andere kleintjes heeft ze Sinterklaas Kapoentje gezongen op het podium. Casper is nog iets te klein hiervoor, hij zingt de liedjes wel mee, maar zo’n hele ochtend duurt hem veel te lang.
Inmiddels is Sinterklaas weer vertrokken, maar hij is nog niet vergeten. Iedere dag worden de liedjes nog gezongen door Lotje en Casper. De cd heb ik wel uit de auto laten verdwijnen, ik werd er gek van. Aan Lotje heb ik verteld dat Sinterklaas de cd mee heeft genomen naar Spanje en dat hij die volgend jaar vast wel weer op tijd hier brengt. Anders zit ik er het hele jaar naar te luisteren, pfff.

Na al deze leuke dingen ook minder leuke dingen, zoals afscheidsfeestjes van vrienden die vertrekken. Een stel is al weg, en op eerste kerstdag vertrekken Esther en Jurgen. Heel erg jammer, dat zijn toch wel hele erge goede vrienden van ons geworden, en ook de kinderen zijn goeie vriendjes. Het hoort er bij, bij het expatleven. Maar als het om dit soort vrienden gaat, dan doet het wel een beetje pijn. Zaterdag komen ze nog een laatste keer hier zwemmen en BBQen, dan kunnen de kinderen ook afscheid nemen. Gelukkig gaan ze terug naar Nederland, dus we zullen ze zeker nog zien in de toekomst!