Zitten, kruipen en optrekken tot staan

De afgelopen week heeft Lotje ons laten zien hoe ontzettend snel ze is met alles.
We vonden haar al vanaf dag een erg alert en we grapten toen al met elkaar dat ze ons wel eens zou kunnen gaan verbazen met haar ontwikkeling. Op verschillende momenten waarop we haar konden vergelijken met andere baby’s van haar leeftijd kwamen we er al achter dat ze inderdaad in sommige opzichten vrij vlug was: zo kon ze zich al snel van rug naar buik draaien, en een maandje later ook terug en kon ze al vrij vroeg haar bovenlijfje opdrukken als ze op haar buik lag, en dat een redelijke tijd volhouden. Ook met zwemmen bleek dat ze, waar de meesten van haar leeftijdsgenootjes vrij passief waren, de hele tijd maar aan het schoppen en slaan was in he water. Maar goed, dat was allemaal nog wel redelijk normaal te noemen. Vlug weliswaar, maar niet extreem.

Een week geleden waren Hugo en ik met Lotje aan het spelen op haar kamertje, en opeens ging ze er bij zitten. Het viel ons in eerste instantie niet eens op, maar uiteindelijk was Hugo degene die door had dat ze iets deed wat ze eerst nog helemaal niet kon. De dag na het zitten besloot Lotje dat ze het kruipen wel eens zou gaan proberen. Het ging voorzichtig en langzaam, maar ze ging absoluut vooruit en ze kwam uiteindelijk waar ze wilde zijn. We zijn nu een week verder en inmiddels kruipt ze helemaal soepel en is ze op ontdekkingsreis door het hele huis. En ik er maar achteraan rennen om te zorgen dat er niks gebeurt zo op de harde tegels :-).

Op zich is dit volgens ons ook allemaal nog vrij normaal, al is ze wel snel. Ze is deze week net pas een half jaar geworden, en om dan al helemaal goed te kunnen zitten en kruipen is toch best vlot, maar er zijn gelukkig andere baby’s die dat ook doen.

Vanmorgen kwam echter de grote klapper. Hugo was al naar zijn werk, Lotje had ontbeten en gespeeld, en toen legde ik haar even in haar bedje voor een ochtenddutje. Zoals altijd ging ze niet meteen slapen, maar ging ze eerst nog even wat spelen met haar konijn. Ik was nog wat aan het opruimen op haar kamertje, en toen ik de volgende keer weer haar kant opkeek stond ze rechtop in haar bedje mij vrolijk aan te kijken!!! Ik wist niet wat ik zag, had nooit gedacht dat ze nu al sterk genoeg zou zijn om zich zomaar helemaal op eigen kracht op te trekken en te blijven staan. De rest van de dag heeft ze zich werkelijk overal aan opgetrokken, en heb ik dus nog veel meer dan normaal achter haar aan moeten rennen... We hebben overal tegels, behalve op haar kamertje, dus als ze achterover valt op de tegels dan hebben we een probleem. Ze is overigens al een paar keer omgekieperd, een keer op haar achterhoofd, maar dat was gelukkig op haar kamertje en daar hebben we de vloer bedekt met een speelmat, dus de klap viel mee (al was het wel brullen natuurlijk).
Vlak voor haar middagdutje heb ik de camera maar in de aanslag gehouden, en zo heb ik wat foto’s kunnen maken van Lotje die zich optrekt, staat en erg triomfantelijk naar mij kijkt. Zien is geloven!

Het zou me niks meer verbazen als ze morgen opeens besluit dat ze kan lopen ;-).