Het volledige verslag (zoals beloofd)

Het gaat erg goed met ons en onze kleine Lotje. Ze is inmiddels twee dagen thuis met ons en we leren elkaar steeds beter kennen. En elke dag, elke minuut gaan we meer van haar houden!

De bevalling was niet makkelijk en heeft erg lang geduurd. We zullen jullie de details besparen, het volstaat waarschijnlijk wel als we zeggen dat de weeen langer dan 24 uur hebben geduurd en dat het dus erg zwaar en vermoeiend was voor zowel Rosalie, Charlotte als Hugo, die natuurlijk een belangrijke rol had in de ondersteuning maar die weinig kon doen om het proces te bespoedigen.
Gelukkig hadden we een fantastische gynaecoloog die ons ontzettend goed begeleid heeft en duidelijk onze opties heeft uitgelegd. Hulde aan Dr Choong en de rest van de medische staf van het Pantai Medical Centre.

Hoe dan ook, uiteindelijk was ze daar dus ineens. Wat een wonder is dat, zo’n klein mensje waar alles op en aan zit, en dat ontstaan is uit ons tweeen!
Al vrij snel na de bevalling mochten Rosalie en Lotje naar de kraamafdeling. Hugo kon daar ook blijven slapen dus dat hebben we natuurlijk gedaan.
Diezelfde avond nog, rond een uur of negen, heeft Hugo de grootouders opgehaald, zodat ze meteen kennis konden maken met Lotje. Opa en oma (Hugo’s ouders) en omi (Rosalie’s moeder) hebben ervan genoten, maar gingen vrij snel weer weg, omdat wij natuurlijk helemaal kapot waren van vermoeidheid.

De eerste nacht is een beetje in een roes voorbij gegaan. Hugo en ik wilden veel slapen maar we konden eigenlijk alleen maar naar onze dochter kijken. En daarnaast was Rosalie al direct begonnen met borstvoeding, en dat is ook geen peulenschil als zowel moeder als kind niet helemaal weten hoe dat eigenlijk werkt. Gelukkig was ook op deze afdeling de medische staf erg behulpzaam, dus ook hier werden we begeleid.

Zondag hebben we natuurlijk grotendeels in bed doorgebracht, in elk geval Rosalie en Lotje. De grootouders kwamen langs en hebben hun kleindochter eindelijk ook in hun armen kunnen sluiten. En daarbij hadden we heerlijke beschuit met muisjes en ook nog door oma gebakken broodjes in de vorm van haasjes, aangezien het Pasen was. Erg leuk allemaal!!!
De kinderarts en de gynaecoloog hebben Charlotte en Rosalie onderzocht en allebei waren ze erg tevreden. Van hun mochten we dus de volgende dag naar huis.
’s Avonds kwamen er nog vrienden langs van onze zwangerschapscursus, met hun 6 weken oude zoontje Zaki. Lotje blijkt nu al even lang en zwaar te zijn als Zaki, die 4 weken te vroeg geboren is. Erg grappig om ze naast elkaar te zien.

Maandag zijn Rosalie en Lotje weer onderzocht en ’s middags mochten we dus naar huis. Wat een onbeschrijflijk gevoel om met je dochter in je armen je huis binnen te lopen, echt heel erg ontroerend. De grootouders hadden slingers opgehangen, bloemen neergezet en er stond weer een heerlijk bordje beschuit met muisjes klaar. Wat een leuk welkom!!

Nu zijn we alweer twee dagen verder. We blijven het onvoorstelbaar vinden dat we opeens een dochter hebben, en we kunnen onszelf dus uren vermaken met naar haar kijken. Wat een feest! Alles gaat ook erg goed, Lotje drinkt erg goed, slaapt heerlijk (helaas alleen vooral overdag) en is ook al af en toe flink wakker, en dan kijkt ze met haar mooie blauwe oogjes naar iedereen en alles om haar heen, terwijl ze druk zwaait met armen en benen. Ze heeft wel een beetje last van haar darmpjes, maar dat hoort erbij de eerste tijd.
Vandaag is ze weer gecontroleerd door de kinderarts, en ze is helemaal gezond. We dachten dat al te weten maar de bevestiging is toch erg fijn.

Kort samengevat, we vermaken ons prima zo met zijn drieen (en met de grootouders). We hadden nooit kunnen vermoeden hoe de geboorte van onze dochter ons zou veranderen.
We zijn intens gelukkig, supertrots, verbaasd over haar perfectie en we lopen over van liefde voor onze kleine Charlotte.