School, financieen en bezoek

Ongelooflijk, wat gaat de tijd toch snel voorbij! Aanstaande vrijdag wordt Alex al weer 1 jaar oud, hoe kan dat nou? Het lijkt wel of er steeds minder dagen in een jaar zitten! Maar eerlijk is eerlijk, hij is ook bijna geen baby meer. Hij is naar de kapper geweest, en daarmee ziet hij er al uit als een echt jochie, en hij kletst en beweegt ontzettend veel. Los lopen doet hij nog niet echt, al kan hij soms wel een stap of 7 zetten voordat hij verder gaat kruipen.
We hebben weer veel gedaan sinds de vorige update. Hier weer een samenvatting!

Sinds dinsdag 1 september is Casper weer naar school gegaan. Hij blijft tegenwoordig tot half 3 op school, zodat ik Lotje en Casper na elkaar kan ophalen en ik niet de hele dag in de auto zit. Hij vindt het super, langer spelen met zijn vriendjes. Overigens een mijlpaal bij Casper: hij is sinds onze terugkomst in KL nu ook ’s nachts zindelijk! Heerlijk, weer een kind uit de luiers!
Lotje begon op 9 september op haar nieuwe school, Alice Smith. En wat is ze daar gelukkig! Wat een verschil met vorig jaar, ze geniet hier zichtbaar, leeft helemaal op, en vertelt honderduit over alles wat ze op school heeft gedaan. Haar juf is een zeer ervaren dame, en ze weet bij elk kind het onderste uit de kan te halen. Voor Lotje de ideale juf, want Lotje is extreem leergierig. We hebben op 28 september al onze eerste ‘ouderavond’ gehad, en we stonden er versteld van hoe snel Mrs Jonathan ons meisje had leren kennen. Het was een erg leuk gesprek, en we zijn heel tevreden met onze keus om van school te wisselen. Foto’s volgen, want de eerste foto’s zijn erg vaag geworden.
Ik had me voorgenomen om veel tijd in Lotje’s school te gaan stoppen, en dat mag ik direct waarmaken. Samen met een andere moeder ben ik gebombardeerd tot zogenaamde ‘class representative’. Dat betekent dat wij samen alle ouders van Lotje’s klas mobiliseren als het gaat om bijvoorbeeld wekelijkse activiteiten als aan- en uitkleden bij zwemles, of grote happenings als Activity week (binnenkort meer) en kerstvoorstellingen. Er zit veel tijd in, maar tot nu toe vind ik het wel leuk om te doen.

Ondertussen ook weer wat leuke activiteiten gehad van de Nederlandse Vereniging, zoals de jaarlijkse After Holiday BBQ en gisteravond de Levende Jukebox (van de Parade).
Het penningmeesterschap heeft me ook weer de nodige tijd gekost. Wat leuk was, was dat ik, samen met de voorzitter en een ander bestuurslid, was uitgenodigd bij de nieuwe ambassadeur om kennis te maken. Ik was bepaald geen fan van de vorige, maar deze ambassadeur is een erg vriendelijke en leuke man. Het lijkt er op dat we met hem wat meer kunnen gaan samenwerken, heel fijn.
Het kan ook erg frustrerend zijn om hier penningmeester te zijn. Zo ben ik al bijna een jaar bezig om internetbankieren hier voor de vereniging op te zetten. We zijn gebonden aan de RBS, door allerlei lokale wetten, dus we moeten er met hen uit zien te komen. Uiteindelijk is het gelukt om een internet account te krijgen, maar nu blijk ik er bijna niks aan te hebben. Mijn grootste probleem (en dat van de leden) is dat iedereen zijn lidmaatschap cash of per cheque moet betalen. Ik moet dan met dat geld en die cheques naar de bank, veel papierwerk invullen, en eens in de maand krijg ik dan een overzicht, waar aleen bedragen opstaan en geen namen van wie er dan geld heeft gestort. Door internetbankieren hoopten we alllemaal hier van af te zijn. Maar wat blijkt? Ook hier kan ik alleen maar zien dat er geld over is gemaakt, maar niet door wie! Dat schiet lekker op als iedereen in januari zijn lidmaatschap gaat betalen (allemaal het zelfde bedrag) en ik niet weet wie dat geld heeft overgemaakt! Dan heb ik nog meer aan de cheques, want daarmee kan ik in elk geval zelf noteren wie er betaald heeft voor ik ze naar de bank breng. Heel raar, hoe Maleisie zo’n modern en voortvarend land kan zijn, maar hoe dit soort dingen nog echt in de kinderschoenen staan!

Donderdag 24 september kwamen 2 clubgenootjes van mij hier. Heerlijk om Rian en Liesbeth weer te zien, lekker ouderwets bijpraten met vriendinnen waar je aan een half woord genoeg hebt! En het is altijd zo leuk om te laten zien hoe ons leven hier is, om dat te kunnen delen. Ze zijn hier ongeveer 5 dagen geweest, lekker rustig aan gedaan, maar wel ook even naar de Petronas Towers geweest, gegeten in Chinatown, en een dagtrip gemaakt naar een olifanten reservaat (Kuala Gandah), waar je de olifanten kan voeren, wassen en er op kan rijden. Het geld wat je daarvoor doneert gaat dan naar een organisatie die olifanten uit gebieden halen waar ze te weinig leefruimte hebben, en die de olifanten dan per boot verhuizen naar de Taman Negara, het grootste stuk jungle van het schiereiland Maleisie.
Dinsdag zijn Rian en Liesbeth weer doorgegaan naar de Perhentian eilanden, jammer! Maar voordat ze terug naar NL vliegen zien we ze nog wel weer even.