De eerste 3 weken
Door: Rosalie
Blijf op de hoogte en volg Rosalie, Hugo, Lotje, Casper en Alex
31 Oktober 2008 | Maleisië, Kuala Lumpur
Laat ik beginnen met Alex zelf. Het is een heerlijk mannetje, net zo alert en sterk als we gewend zijn van Lotje en Casper. Zijn mooie oogjes observeren de wereld voor zover ze kunnen kijken, en soms zie je hem al echt lachen met zijn ogen, dan twinkelen ze helemaal! Sterk is hij dus ook; als je hem op zijn buik op je borst legt, of in de box, dan duwt ‘ie zich al echt omhoog met zijn armpjes. Dat belooft weer wat.
Als ervaren moeder was ik niet zo bang voor weer een baby, ik wist immers wel wat me te wachten stond. Maar Alex heeft me weer even met beide benen op de grond terug gebracht, want hij heeft weer een hele andere gebruiksaanwijzing dan de andere twee. Het begon met problemen met drinken toen hij een dag of 4 oud was. Van de ene dag op de andere weigerde hij opeens aan de borst te drinken. Hij werd erg boos, en kon dan rustig 1,5 uur heel boos en hartverscheurend huilen voordat hij tenslotte toch maar ging drinken. Ik heb alles geprobeerd, ben naar een lactatiedeskundige gegaan, maar niks hielp, ik werd er moedeloos van.
Uiteindelijk ben ik naar een osteopaat gegaan met Alex. Osteopatie is een alternatieve geneeswijze, waarbij (heel simpel gesteld) door middel van drukpunt-therapie het lichaam wordt gestimuleerd zelf bepaalde functies over te nemen die niet goed genoeg werken. Deze osteopaat, Markizah, een Maleise dame, straalde een rust uit die direct effect had op zowel Alex als mijzelf. Ik vind mezelf een vrij nuchtere Hollandse, en ik sta best kritisch tegenover alternatieve geneeswijzen, maar ik zag voor mijn ogen Alex veranderen van gespannen en boos mannetje in een volkomen ontspannen baby. Fantastisch gewoon! De problemen met aan de borst aanleggen waren na een behandeling totaal verleden tijd. We gaan nu nog een keer per week terug naar Markizah, omdat hij nog steeds wat spanning heeft bij zijn middenrif, nek en schouders. Hierdoor geeft hij nog veel over na het drinken. Volgens Markizah is de spanning in zijn lijfje hoogst waarschijnlijk het gevolg van de langdurige bevalling. Maar het belangrijkste is dat het nu steeds beter gaat, en dat hij enorm geniet van het half uurtje Markizah per week!
Toen Alex 8 dagen oud was, kwam Oma Tineke aan. Door de late geboorte van Alex viel Tineke dus opeens met haar neus in de kraamtijd. Ik moet zeggen dat ik daar heel blij om ben, want Tineke heeft ontzettend goed voor me gezorgd, en heel veel met Lotje en Casper gespeeld, waardoor ik me goed kon richten op mijn eigen herstel en op Alex. Pushpa was er de eerste week ook, maar in het weekend niet, en begin van deze week was ze vrij ivm Deepavali. Zonder Tineke was het allemaal flink zwaarder geweest! En Lotje en Casper hebben genoten van alle aandacht; lekker vaak zwemmen (wel 3x per dag soms), veel tekenen, picknicken, boekjes lezen, etc.
Jammer genoeg is Tineke dinsdagavond weer vertrokken. Lotje moest er wel eventjes om huilen nadat ze Tineke’s taxi had uitgezwaaid!
Wat ook een flink verschil is met de vorige bevallingen, is het sociale netwerk wat we nu hier hebben. Wat fantastisch om zoveel hulp te krijgen! Anke had een kookploeg geregeld voor de eerste week, waardoor er iedere dag een vriendinnetje langs kwam om avondeten te brengen (dat is hier binnen de NL vereniging een traditie geworden). Super leuk en lekker! Verder werden Lotje en Casper door Pascalle, Ruth en Andrea naar school gebracht en thuis afgeleverd. Anke bracht Alex en mij naar Markizah en zo kan ik wel even doorgaan. Echt geweldig om zulke goede vrienden te hebben hier!
Tot slot: Lotje en Casper gaan tegenwoordig op zondagochtend met Hugo hockeyen. Dit is een initiatief van wat NL vaders, om lekker sportief tijd door te brengen met hun kinderen. Afgelopen zondag was de eerste keer, wordt zeker vervolgd!
En: Casper zwemt nu ook zonder bandjes!!! Niet te geloven wat hij al kan, hij is nog geen 2 jaar oud. Kijk maar naar het filmpje op http://picasaweb.google.com/rosalie.cerutti en zie Casper en Lotje in actie.
-
31 Oktober 2008 - 21:37
Karen En Rein:
Wat leuk om alle nieuwe foto's weer te zien. En wat spannend om Alex op orde te krijgen met massage en handopleggingen. Maar wel heerlijk om te weten dat je het probleem hebt opgelost. Wij kregen gisteren jullie geboortekaartje. Spraken je moeder uitgebreid afgelopen weekend die natuurlijk niet kan wachten om haar nieuwe kleinkind te bewonderen en jullie allemaal weer te zien. Heel veel liefs voor jullie allemaal en wie weet tot ziens, groetjes, Karen en Rein. -
15 November 2008 - 10:36
Sants Uijen:
Hoi Hugo & Rosalie,
hier een wat vertraagde, maar wel gemeende reactie; Van harte proficiat met jullie zoon Alexander. Wat een prachtige kindjes hebben jullie zeg. En als ik zo de foto's bekijk, is het leven in Maleisie ook helemaal niet verkeerd!
Groetjes Sants, Merel & Olivier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley