Faulty wiring

We waren nog maar net goed en wel terug, van de jetlag af en een beetje in ons ritme, toen het even goed mis ging.
Op donderdagmiddag, 12 juni, had ik net de kinderen in bed gelegd voor hun middagslaapje en wilde ik zelf ook even een kleine siesta houden. Ik merkte dat de babyfoon uit stond en wilde die bij Casper aan gaan zetten. Terwijl ik met de stekker aan het stoeien was (het ding wilde niet gewoon aan, ik snapte niet waarom), hoorde ik opeens een flinke knal op de gang. Snel gekeken, flinke rookontwikkeling en stank uit een kastje aan de muur tussen de kamers van de kinderen. Daarna ging het snel, knallen uit tv en keuken beneden, Pushpa aan het roepen, veel stank en hier en daar rook. Snel Lotje en Casper meegenomen uit bed en naar beneden. Op dat moment ook een flinke knal en rook uit de computer. Ik schrok me echt wezenloos van alles. In de stoppenkasten gekeken, maar er was niks doorgeslagen daar. Dan maar buiten de hoofdstroom uitgooien, want alle apparaten begaven het een voor een.
Meteen de Tenaga Nasional gebeld (nationale stroomleveranciers) en die waren er binnen 30 minuten (heel snel voor Maleisie!). Ze zagen al snel dat het probleem niet in hun beheer was, maar in het kastje dat tussen dat van hun en de stoppenkast zit. “Faulty wiring, wires were touching. Bad job.” Deze jongens mochten niks doen, adviseerden mij een technicien te bellen. Kostte erg veel moeite er een te vinden die snel kon komen, maar uiteindelijk kon er een om 17 uur komen (het wordt hier om 19.30 uur donker, en we hadden dus helemaal geen stroom nu). De technicien bevestigde de bevindingen van de Tenaga jongens: slecht aangelegd, draden hebben elkaar geraakt, waardoor alle apparaten van twee kanten onder stroom kwamen gezet en de stroom niet weg kon. Hij kon snel even een omleiding leggen om ons stroom voor de nacht te geven (slapen zonder airconditioning is niet grappig hier), verder moest er teveel gebeuren en besteld worden.
De volgende dag eindelijk de huisbazin te pakken gekregen, die samen met haar neefje (andere electricien) kwam kijken. Hij had hetzelfde oordeel als de anderen, en allemaal waren de experts het er over eens dat het veel erger had kunnen aflopen als ik de hoofdstroom er niet af had gegooid (dus bijvoorbeeld ’s nachts of tijdens de vakantie); het huis had er dan waarschijnlijk niet meer gestaan. Dat is wel een hele enge gedachte...
De afgelopen 2 weken heb ik dus constant werklui over de vloer gehad, want werkelijk alles was kapot: mijn computer (eergisteren weer gemaakt), de wasmachine, het hek (lastig als je daar met je auto door wilt), de waterpomp (geen druk dus geen douche, heeft ruim een week geduurd op Maleis tempo!!!), de zwembadpomp, de babyfoon, de wekkerradio’s, het modem en de router, het alarmsysteem, de magnetron, stekkerdozen, stopcontacten, ‘surge protectors’, printers en natuurlijk het switchboard waar het allemaal mee begonnen was. Wat een nasleep en wat ongelooflijk irritant om iedere dag zo weinig privacy te hebben en je te storen aan het tergend langzame tempo en het klungelige werk wat geleverd wordt.
Maar goed, op de printers en het alarmsysteem na zijn we weer ‘up and running’. Binnenkort worden er nog, op mijn verzoek, hitte- en rookmelders aangebracht.

Verder aan weinig toegekomen natuurlijk. Wel een paar nachten in de kroeg gestaan met zo’n honderd andere malloten, allemaal in het oranje, om ‘onze jongens’ live te zien voetballen. De wedstrijden begonnen hier om 2.45 ’s nachts, dat is wel ff pittig voor werkende mannen en zwangere vrouwen! Maar het was een mooie ervaring, jammer dat het onverwachts in de kwartfinale eindigde!

Tot slot Lotje nog ingeschreven bij een tweede internationale school, omdat onze eerste keus waarschijnlijk de eerste twee jaar (!) geen mensen van buiten de Commonwealth landen aanneemt. Deze andere school, Garden International School, is ook Brits en dichterbij, dat is weer een voordeel. Volgende week moet Lotje daar heen voor ‘assessment’; ze kijken dan bijvoorbeeld hoe het Engels van de kindjes is en wat ze wel en niet kunnen. Maak me daar weinig zorgen over, ben wel benieuwd eigenlijk!

O ja, en voor Casper hebben we een echt bed gekocht, hij vindt het helemaal geweldig! Geen spijtjes meer, wauw wat hebben wij al grote kinderen! Maar goed dat er weer een baby op komst is, haha!