Golfles

We hebben ons ooit laten vertellen dat er in een straal van 50 kilometer rondom KL wel 100 golfbanen zouden zijn. Ons doel was dan ook om in elk geval in de drie jaar dat we hier zouden zijn te leren golfen. Hugo zit daarom nu sinds een paar weken met drie Nederlandse vriendjes (Robert, Bas en Jeroen) op golfles. Eens in de week gaan ze daarvoor naar Tropicana, een van de vele golfresorts. Hugo vindt het tot nu toe allemaal erg leuk, al valt het hem wel een beetje tegen hoe moeilijk het toch nog is. Maar oefening baart kunst, dus het komt vast allemaal helemaal goed.

Begin oktober hebben we hier twee daagjes bezoek gehad van een tante van Hugo, Toos. Zij heeft een dochter in Nieuw-Zeeland wonen, en die ging bevallen van haar eerste kindje. Aangezien Toos een tussenstop had in KL vond ze het wel gezellig om ons ook eens op te zoeken en te zien hoe wij het hier hebben. Het was een kort maar krachtig bezoekje, heel gezellig om elkaar hier te zien en eens een op een te kunnen praten. Teun is trouwens inmiddels geboren, gefeliciteerd Pol en Thijs!

Wat trouwens vervelend is, is dat de Haze weer helemaal terug is sinds een week of twee. Voor degenen die niet weten wat dat is, dat is een dikke mist die ruikt naar brand. Het ontstaat door branden in Indonesie (de boeren steken daar na de oogst de velden in de fik, en als de wind verkeerd staat dan krijgen we in KL die rook...). Ik heb vorig jaar augustus daar ook een verhaaltje over geschreven, toen was het nog veel erger dan nu. Om het te ontvluchten waren we daarom dit jaar in augustus in Nederland, maar nu zitten we dus alsnog in de vieze lucht.

Verder gaat het leven hier zijn gewone gangetje.
Lotje heeft het vanaf het begin goed naar haar zin op haar schooltje. Ze gaat op woensdag- en vrijdagochtend. Hugo brengt haar rond 9 uur, en ik haal haar weer op rond 12 uur. De eerste weken huilde ze wel onbedaarlijk als je haar achter liet, maar Hugo vertelt dat ze nu vrijwel direct gaat spelen en dat ze alleen nog maar even snikt als hij echt de poort uit loopt. Op school vinden ze Hugo trouwens een hele lieve en betrokken vader. Nou vind ik dat zeer zeker ook, maar het is toch heel leuk om te horen!
Als ik heel zachtjes doe wanneer ik Lotje ophaal dan lukt het me wel eens om binnen te komen zonder dat ze het doorheeft, en dan kan ik goed zien wat ze aan het doen is. Ik zie haar dan bijvoorbeeld lekker krijten, of met een keukentje spelen, of springen en rollen op de matrasjes die dan net zijn uitgerold voor de kindjes die gaan slapen. Zodra ze mij in de gaten krijgt is het wel uit met de pret; ze rent dan in mijn armen en doet dan erg goed alsof ze het vreselijk vond op school. Ja, ze heeft het manipuleren al redelijk goed onder de knie.

Mijn buik groeit nu toch wel erg hard, maar ik ben dan ook 35 weken zwanger nu. Nog 3-7 weken en we hebben we dus weer een kleintje bij. Spannend hoor!
Komende vrijdag gaan we nog even voor vijf dagen naar een resort aan de kust (Port Dickson, westkust, ca 1,5 uur rijden van KL). Zo kunnen we nog een laatste keer met zijn drietjes heel bewust vakantie vieren voordat ons leventje weer even op zijn kop komt te staan. Nu maar hopen dat de Haze dan is opgelost!

Helaas even geen nieuwe foto’s dit keer, maar we zullen proberen snel wat leuke te maken van Hugo’s golfavontuur, ons tripje en mijn buik.