Zwemles en tandjes

Een tijdje geleden mailde een clubgenootje mij dat het leek alsof we hier alleen maar leuke dingen te doen hebben, en dat het hier nooit saai lijkt te zijn.
Maar nee hoor, ook hier hebben we te maken met de sleur van alledag. Vandaar ook dat ik al een tijdje niks heb geschreven; er viel gewoon niet veel nieuws te melden.
Maar goed, nu toch maar weer een update dan.

Om te beginnen mijn ogen: ik zie nog steeds scherp, en ik heb helemaal nergens last van. Heerlijk om geen bril meer nodig te hebben! Bij de laatste controle, afgelopen week, bleek ik links perfect te zien en rechts nog -0.25 te hebben. Daar doe ik het voor, ik ben er heel erg blij mee! En het kan zelfs nog verbeteren de komende maanden, afwachten dus.

Lotje zit sinds 3 weken op heuse zwemles. Samen met Zaki, Sophie en Michael, letterlijk vriendjes van haar eerste uur, krijgt ze nu elke maandagmorgen les van een zwemleraar. Sophie en Michael hebben al wat langer les, dus die zijn al wat verder, en Zaki is net wat eerder dan Lotje erbij gekomen. Ik werd door hun ouders gewaarschuwd dat Lotje de eerste keren erg veel zou huilen. En dat is niet onterecht gebleken. Lotje vond het helemaal niks, wilde niet onder water, wilde niet met de zwemleraar zwemmen, wilde uiteindelijk helemaal niks meer met het zwembad te maken hebben, zelfs niet met bandjes om. Echt zielig, ze raakte compleet overstuur als ze alleen al het zwembad zag. Hugo zwom telkens met haar, omdat ik dat nog niet mocht ivm mijn ogen, en hij had er een hele kluif aan om haar te kalmeren.
Maar afgelopen maandag was ze opeens niet meer bang. We hadden haar de hele week verteld hoe goed ze onder water kon zwemmen, en hoe goed ze zonder bandjes met haar ‘noodle’ kon zwemmen, en dat bleek te werken. De zwemleraar vindt ze nog wel een beetje eng, maar ze zwemt nu heel geconcentreerd met haar ‘noodle’ het hele bad door en onder water van de leraar naar mij en daarna weer terug. Gelukkig maar dat die angst weer weg is, want dat is toch wel vervelend in dit land!

Verder gaat Lotje nu voortaan 3 ochtenden naar school, en dat bevalt erg goed. Ze heeft het daar heel erg naar haar zin, en volgens de directrice gaat het nog beter nu ze drie opeenvolgende ochtenden komt, omdat ze nu niet telkens opnieuw hoeft te wennen. Afgelopen zondag hadden we trouwens onze eerste ‘parent-teacher’ meeting. Wat is het toch heerlijk om te horen hoe lief de juffen Lotje vinden, hoe ze zich ontfermt over de jongere kindjes (totdat ze gaan huilen, want dat vindt Lotje maar stom volgens de juffen, haha). En hoe ze heel hard meezingt met alle liedjes in het Engels, het Maleis en het Chinees (!), zo hard dat de directrice haar in de lokalen op de 2e verdieping boven iedereen uit hoort komen :-)!

Casper gaat ondertussen vrolijk door met het ontdekken van de wereld en zijn eigen capaciteiten. Hij heeft Lotje’s loopkarretje ontdekt en vindt het heerlijk om daar achteraan te stappen. Verder maakt hij nu heel veel geluidjes, voornamelijk de ma-ma-ma-ma klanken en dat aan een stuk door, erg gezellig. Sinds vrijdag kan hij ook in zijn handjes klappen en dat maakt het feest voor hem compleet.
Afgelopen week heeft hij zijn eerste tandje gekregen, rechtsonder. Daar is ie wat laat mee met zijn ruim 7 maanden, maar hij lijkt een inhaalslag te gaan maken want de volgende 5 liggen al op de loer.