Vietnam

Een tijdje geleden vroeg een vriendinnetje van de evenementencommissie of er mensen zin hadden om met haar mee te gaan naar Ho Chi Minh City (voormalig Saigon) voor een lang weekend. Sacha had daar zelf 3,5 jaar gewoond en ze wilde graag een keer terug om daar bepaalde dingen te kopen op lokale markten enzo. Ik zag dit natuurlijk direct zitten, naar Vietnam gaan met iemand die de leuke plekjes weet te vinden!
Uiteindelijk waren we met zijn vijven: Sacha, Anke, Arienne, Eveline en ikzelf. We hadden met elkaar al het Oranjebal georganiseerd dus we kenden elkaar al redelijk goed en we wisten dat het in elk geval gezellig zou worden.
Afgelopen vrijdag werd ik al om 5.30 uur opgehaald door Anke en haar man Robert, die ons naar het vliegveld bracht. Van KL naar Ho Chi Minh is maar twee uur vliegen, en het tijdsverschil is een uur, dus om 9 uur lokale tijd waren we al in Vietnam.
We hebben een heel erg leuke tijd gehad. Ontzettend veel gelopen en daardoor veel gezien. Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel geshopt! Alleen maar leuke marktjes bezocht, waar alles verkocht werd van kleding tot huisraad tot souveniers. Veel kunstgalleries bezocht en andersoortige schattige kleine winkels. Tussendoor en na het shoppen natuurlijk vooral lekker eten (een Vietnamese loempia smaakt toch echt extra lekker in Vietnam!)
En wat een heftige stad is Ho Chi Minh City! Ik dacht dat er in KL al veel brommers reden, maar dat is niks als je het vergelijkt met deze stad... Er wonen 8 miljoen mensen in Ho Chi Minh City en er rijden 4 miljoen brommers rond! Auto’s zijn sterk in de minderheid, je ziet ze wel maar dat zijn toch voornamelijk taxi’s. De lucht midden in de stad is dan ook niet bepaald fris te noemen, de uitlaatgassen van de brommers zijn erg nadrukkelijk aanwezig.
Op zondag zijn we met zijn vieren (Sacha ging vrienden opzoeken) naar de tunnels gegaan waar de Vietnamoorlog zo bekend om is. Heel erg indrukwekkend om door de bossen te lopen waar iets meer dan 30 jaar geleden nog Amerikaanse soldaten liepen op zoek naar de Viet Cong. En nog indrukwekkender om de tunnels van de VC te zien, met een totale lengte van 250 kilometer (!) en alle ingenieuze maar verschrikkelijke boobytraps die de VC uitvonden om de Amerikanen te pakken te nemen. We zijn ook door een van de tunnels heengekropen. Het was maar een stukje van 30 meter maar het was meer dan genoeg. Niet te geloven dat de Vietnamezen soms dagen, weken of zelfs maanden onder de grond leefden en dat deze tunnels dan hun in- en uitgangen waren. Zo smal, zo donker. Echt heel erg indrukwekkend.

Maandagmiddag vlogen we weer terug naar KL. Het was voor het eerst geweest dat ik een paar dagen en nachten Lotje niet had gezien, dus ik vond het ook wel weer heel erg fijn om terug te gaan. Maar wat was het een leuke trip met een gezellig stel meiden!